Dwoje kandydatów do Księgi Zasłużonych dla Miasta Bielska-Białej

Z wnioskiem o nadanie tytułu „Zasłużony dla Miasta Bielska-Białej” Pani Grażynie Staniszewskiej wystąpił Prezydent Miasta Bielska-Białej Jarosław Klimaszewski. Drugim kandydatem do tytułu zasłużonego jest Andrzej Sikora. Tutaj z wnioskiem wystąpiło Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, w ocenie którego Pan mecenas w pełni zasłużył na ten zaszczytny tytuł.

Na pierwszej powakacyjnej sesji Rady Miejskiej poddane zostaną głosowaniu dwa wnioski o nadanie tytułu Zasłużonego dla Miasta Bielska-Białej. Prezydent miasta Jarosław Klimaszewski wystapił z wnioskiem o nadanie tego zaszczytnego tytułu Grażynie Staniszewskiej w uznaniu za ogromne zaangażowanie w działalność opozycyjną oraz aktywność w organizacjach społecznych i stowarzyszeniach działających na terenie naszego miasta.

Równocześnie Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej złożyło wniosek o nadanie tytułu „Zasłużony dla Miasta Bielska-Białej” mecenasowi Andrzejowi Sikorze. 

Grażyna Staniszewska urodziła się 2 XI 1949 w Białej Krakowskiej. Już od czasów studenckich aktywnie uczestniczyła w życiu politycznym, angażując się w wiece studenckie. Po ukończeniu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1971) pracowała jako nauczycielka j. polskiego w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Bielsku-Białej, a w latach 1977-1981 była kierownikiem Miejskiego Domu Kultury w Bielsku-Białej Filia w Wapienicy.

Od momentu powstania NSZZ „Solidarność” we wrześniu 1980 r., organizowała struktury „S” bielskich pracowników kultury. Była również organizatorką i kierownikiem Wszechnicy Podbeskidzia oraz członkiem redakcji niezależnego pisma „Moim Zdaniem”, a w listopadzie 1981 r. sygnatariuszką Deklaracji ideowej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 r. została internowana w Ośrodku Odosobnienia w Cieszynie, następnie w Gołdapi. Zwolniona z internowania 24 VII 1982 r., ponownie zatrudniła się w MDK. Współpracowała z pismami podziemnymi: „Tygodnik Mazowsze”, „KOS”, „Paragraf”, wydawnictwami: NOWa, Krąg; z Regionalną Komisją Wykonawczą Trzeci Szereg „S”, od wiosny 1983 r. redagowała pismo „Solidarność Podbeskidzia”.

W latach 80. Służba Bezpieczeństwa prowadziła grę operacyjną i rozpoznawczą wobec jej osoby. W Instytucie Pamięci Narodowej zgromadzono obszerne akta, z których można się dowiedzieć o metodach inwigilacji Grażyny Staniszewskiej przez SB. Szczególnie intensywne zainteresowanie jej osobą służby przejawiały w latach 1981-1983 i 1987-1989. Ze starcia z aparatem bezpieczeństwa wyszła obronną ręką. W czasach przełomu aktywnie uczestniczyła w zachodzących zmianach. Jako jedyna kobieta w reprezentacji opozycji uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w 1989 r. W latach 1989-2001 była posłanką do Sejmu RP z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Należała do Unii Demokratycznej i Unii Wolności.

W latach 1995-1996 była sekretarzem generalnym UW. W latach 1993-1997 była wiceprzewodniczącą, a w latach 1998-2001 przewodniczącą Parlamentarnej Grupy Polsko-Wegierskiej, inicjatorką rozwoju współpracy gospodarczej i kulturalnej między Polską (zwłaszcza gminami Podbeskidzia) i Węgrami. W 1992 r. była współzałożycielką Społecznego Ruchu Inicjatyw Gospodarczych Spring’92; a w 1998 r. inicjatorką programu Pracownia Internetowa w Każdej Gminie, następnie programu Interkl@sa.

W kadencji 2001-2004 została senatorem RP z listy Bloku Senat 2001, a w latach 2004-2009 posłanką do Parlamentu Europejskiego z listy Komitetu Wyborczego UW. W listopadzie 2004 r. była obserwatorką z ramienia OBWE 2. tury wyborów prezydenckich na Ukrainie, uczestniczką wieców opozycji ukraińskiej na Majdanie Niezawisimosti (pl. Niepodległości) w Kijowie.

Działa w wielu organizacjach społecznych na terenie Bielska-Białej i na rzecz jego mieszkańców, m.in. w Stowarzyszeniu Instytut Południowy, Beskidzkim Stowarzyszeniu Edukacyjnym, Beskidzkim Stowarzyszeniu Wspierania Inicjatyw Sportowo-Rekreacyjnych i Turystycznych, Beskidzkim Stowarzyszeniu Wspierania Organizacji Pozarządowych W Bielsku-Białej jest powszechnie znana z promocji jazdy na rowerze. Od 1996 r. jest organizatorką bielskich i podbeskidzkich rajdów rowerowych, a w 2005 r. założyła Bielskie Towarzystwo Cyklistów. Była inicjatorką budowy Wiślanej Trasy Rowerowej.

Kolejną jej lokalną inicjatywą jest założenie w 2009 r. Towarzystwa Przyjaciół Bielska-Białej i Podbeskidzia. W ostatnich latach w sposób szczególny zajęła się inicjatywami związanymi z integracją cudzoziemców mieszkających w stolicy Podbeskidzia. Jest Laureatką Nagrody Fundacji Polcul (1987), została odznaczona Orderem Księżnej Olgi (przez Prezydenta Ukrainy, 2009), węgierskim Orderem Świętego Stefana (2001) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).

********

Andrzej Sikora urodził się 1 XII 1946 r. w Cieszynie, lecz od 1978 r. jest mieszkańcem Bielska-Białej. Po ukokńczeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował jako radca prawny, a następnie praktykował jako adwokat w zespole adwokackim. Od 1981 r. zaangażował się w działalność Klubu Inteligencji Katolickiej w Bielsku-Białej.

W latach 1982-1989 był członkiem Biskupiego Komitetu Pomocy Uwięzionym i Internowanym. Skutecznie inicjował wiele akcji, w efekcie których osoby internowane oraz ich rodziny mogły bezpieczniej przeżyć ten szczególnie trudny okres. W uznaniu jego zasług i kompetencji w 1989 r. został wytypowany przez środowiska opozycyjne Podbeskidzia na kandydata w wyborach do Sejmu i uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji.

Od grudnia 1997 r. do końca 1998 r. pełnił funkcję Wojewody Bielskiego, ostatniego w historii tego województwa. Od 1998 r. do 2002 r. był radnym Sejmiku Województwa Śląskiego. Od 2000 r. do 2007 r. był organizatorem i dyrektorem Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach. Od 2007 r. do 2019 r. pracował jako radca prawny (m.in. był dyrektorem Wydziału Obsługi Prawnej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego).

W 2016 r. został powołany w skład Śląskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej ds. Działaczy Opozycji Antykomunistycznej. Andrzej Sikora aktywnie działa społecznie w Klubie Inteligencji Katolickiej, Stowarzyszeniu Pamięci Armii Krajowej, a także w Stowarzyszeniu „Podbeskidzie Wspólna Pamięć”. Od 2012 r. jest Zarządcą Fundacji Wiarus oraz organizatorem tzw. „Spotkań z historią” dla uczniów bielskich szkół.

Od 2015 r. jest członkiem Rady ds. działaczy opozycji antykomunistycznej przy Wojewodzie Śląskim. Jest także Członkiem Rady Działalności Pożytku Publicznego w Bielsku-Białej, społecznie doradzając w sprawach prawnych wielu organizacjom pożytku publicznego.

Autor kilku przewodników po Beskidach oraz przewodnik górski beskidzki I klasy. W 2011 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2021 r. został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej