Po wspólnym odśpiewaniu hymnu, po raz pierwszy w Bielsku-Białej dokonano wręczenia medali cywilnych Pro Patria (wcześniej medal nosił nazwę Pro Memoria - przyp. red.), przyznawanych przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Odznaczenia z rąk zastępcy prezydenta miasta Przemysława Kamińskiego otrzymali: Barbara Brzezińska, redaktorka polskiej telewizji w Niderlandach, pisząca o Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie oraz Lucjan Lubas i Aleksander Rutkiewicz z Beskidzkiego Stowarzyszenia Maczkowców.
Na placu Ratuszowym wiązankę piosenek patriotycznych zaprezentowali harcerze z Hufca Beskidzkiego ZHP - drużyna Feniks z Osiedla Karpackiego i harcerze z ZHR-u.
Swoją obecność na uroczystości zaznaczyli także przedstawiciele lokalnych środowisk narodowych, robiąc przy tym nieco "dymu".
Uroczystości zakończyły się na placu Wojska Polskiego, gdzie uczestnicy zostali zaproszeni na "patriotyczną" grochówkę serwowaną prosto z żołnierskiego kotła. Aromatyczny przysmak przyciągnął tłumy, a kolejka chętnych ciągnęła się przez cały plac.
********
„Mazurek Dąbrowskiego” – historia hymnu narodowego Polski
26 lutego 1927 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RP oficjalnie ogłosiło „Mazurka Dąbrowskiego” hymnem narodowym Polski. Choć dziś ta decyzja wydaje się oczywista, to droga pieśni Józefa Wybickiego do statusu symbolu narodowego była długa i pełna wyzwań.
„Pieśń Legionów Polskich we Włoszech” została napisana w lipcu 1797 roku przez Józefa Wybickiego w Reggio nell’Emilia, gdzie polscy żołnierze pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego walczyli u boku Napoleona Bonapartego. Pieśń szybko zdobyła popularność wśród legionistów i stała się jednym z najważniejszych symboli dążenia Polaków do odzyskania niepodległości.
W okresie międzywojennym, gdy Polska odzyskała niepodległość, dyskusja o wyborze hymnu narodowego była jednym z kluczowych tematów. Ostatecznie „Mazurek Dąbrowskiego” wygrał, ale rywalizował z innymi popularnymi utworami, pieśnią religijną "Boże coś Polskę" i "Rotą" napisaną przez Marię Konopnicką. Oba te utwory miały silne przesłanie patriotyczne i cieszyły się szerokim uznaniem.
Warto przypomnieć, że oryginalna wersja „Mazurka Dąbrowskiego” różniła się od obecnej. Usunięto dwie zwrotki, które w pierwotnym tekście brzmiały następująco:
Zwrotka 4
„Niemiec, Moskal nie osiędzie, Gdy jąwszy pałasza, Hasłem wszystkich zgoda będzie I ojczyzna nasza.”
Zwrotka 6
Na to wszystkich jedne głosy: „Dosyć tej niewoli, Mamy racławickie kosy, Kościuszkę, Bóg pozwoli.”
Zmiany dotknęły także niektórych rymów. Wersy „Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy. / Co nam obca przemoc wydarła, szablą odbierzemy” zamieniono na „Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy. / Co nam obca przemoc wzięła, szablą odbierzemy”.
Po II wojnie światowej władze komunistyczne pozostawiły „Mazurka Dąbrowskiego” w niezmienionej formie. Pomimo zmiany ustroju politycznego, hymn pozostał jednym z najważniejszych symboli państwowych. W 1952 roku zapis o hymnie znalazł się w konstytucji PRL, która weszła w życie 22 lipca tego samego roku.
[ZT]15317[/ZT]
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz